m.friendfeed-media.com – شاپور اول ساسانی - نقش رستم - 239 تا 270 میلادی ...

passionofanna.wordpress.com – توضیح ضروری: مهدی بازرگان… این نام ما را با احساسات گاه متناقضی درگیر می کند. بازرگان و یاران او شیوه ای در سیاست ورزی پیش گرفتند که تنها در دوره ای کوتاه مدت توانست قدرت سیاسی را در دست گیرد. قدرتی که به واسطه ی شرایط انقلابی و نامستقر بودن تعاریف دولت مدرن، به سرعت از او ستانده شد. با این حال درباره ی بازرگان و مشی او بسیار نوشته و گاه آنرا در نسبتی نزدیک با تحولات دهه های اخیر ایران سنجیده اند. 30 دی ماه 1373، مهدی بازرگان رخ در نقاب خاک کشید، اما بحث و گفت و گو درباره ی نقش سیاسی او همچنان ادامه داشته است. از این روی، بازخوانی تاریخی دی ماه ما، اختصاص به بازنشر قضاوت ها و تحلیل های گونه گون درباره ی نقش سیاسی، مذهبی و اجتماعی بازرگان خواهد داشت. این مواضع با همه ی نابسندگی هایشان، ما را در پرداختن تصویری چندوجهی یاری خواهند کرد. ...

ghandchi.com – رد حکمت علت غائي يکي از خصوصيت هاي ويژه متافيزيک اسپينوزا (1632-1677) است که فلسفه وي را از وحدت وجود شرق جدا ميکند. متأسفانه اين حقيقت توجه لازم را از سوي مفسرين اسپينوزا دريافت نکرده، وقتيکه آنها فلسفه وي را با پانته ئيسم شرق مقايسه کرده اند. بخش اول اين رساله، بر روي مجادلات اسپينوزا بر ضد منابع اصلي حکمت غائي در انديشه عرفاي شرق متمرکز است. شايسته توجه است که موضع اسپينوزا، در انديشه وي، به خردگرائي ميانجامد، و نه عرفان. سه قسمت بعدي اين رساله بترتيب نکات دوم، اول، و سوم اسپينوزا در ارزيابي از علل غائي را تحليل ميکند. اسپينوزا مينويسد:: ...

architecturalschool.mihanblog.com – ایرانیان باستان جهان را گرد و هموار و چونان بشقابی می پنداشتند . نزد انان اسمان نه فضای بی پایان که ذاتی سخت داشت و همانند خرسنگی از الماس جهان را چون پوسته ئی در میان گرفته بود. زمین در حالت اصلی مسطح و نه دره ئی داشت و نه کوهی ، و خورشید ، ماه و صور فلکی بر فراز زمین در حالت نیمروز بر فراز زمین ارام ایستاده و همه چیز سر شار از ارامش و هماهنگی بود اما این ارامش با ورود شر به جهان در هم شکسته شد ...

facebook.com – به طور کلی در میان جشن های ایرانی جشن سیزده به در کمی مبهم است، زیرا مبنا و اساس دیگر جشن ها را ندارد. در کتاب‌های تاریخی اشاره‌ی مستقیمی به وجود چنین مراسمی نشده‌است اما در منابع کهن اشاره هایی به روز سیزدهم فروردین داریم. گفته می شود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ایست به باغ و صحرا می رفتند و شادی می کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دورهً نوروز را به پایان میرسانیدند. می توان گفت معقول ترین موردی که درباره ی سیزده به در گفته می شود همین است. در گاهشماری ایرانی، هر روز ماه، نام ویژه ای دارد به عنوان مثال، روز نخست هر ماه، اورمزد روز و روز سیزدهم هر ماه تیر روز نامیده می شود و متعلق به ایزد تیر است. تیر در زبان اوستایی تیشتَریَه خوانده می شود، و هم نام... ...